دوره گردی

دود سیگار لیف را می بلعید و با الفبای کوفی دعا می نوشت و توی قوس و جدی و سنبله دنبال طالع آدم ها می گشت

با این چارلی توی فیلم چه احساس همدلی وجود داره؟ زن و دخترش رو توی هشت سالگی ول کرده به امان خدا و رفته با یه پسر چینی.هوووع. این غربی ها اسکولمون کردن. هر چی فیلم میشازن درباره ی کونیاس. هنر غرب شده کونیا

برای فرار از جنون

همه ماها که دنبال کلمه و رویا بودیم بهم جنون دست داده. جامعه ادبیات رو پس زده و نوشتن زایده ی بی مصرفی شده..ماهم احمق هایی که پی سراب دویدیم و جنون نصیب مان شد

موقع توصیف شخصیت ، فقط کلمات مهم نیستند. حالات و موشکافی و دقت نظر نویسنده بسیار در توصیف مهم و موثر است.نباید فقط در پی یافتن واژگان خوشگل بود، شناخت آنچه توصیف می کنیم مهم تر است

حاضرم، حاضرم، حاضرم هزار فرسخ راه بکوبم تا رد انگشتان پاهایت را رخ دریا ببینم، لای ماسه های سرخ قشم.حاضرم، حاضرم، حاضرم تعبیر هزار خواب ندیده بکنم به سودای یک نیلوفر از زلفکانت

تکلیف از نو  انگار پناه جستن به دامان سیگار وینستون لایت و آغوش گرم خدایگان الکله.بیحوصله تر از  عبور موسیقی و کلمات کتاب ها وفریم فریم فیلم هایم.  این لهیب خیره سر  با هیچ دریای لعنتی از پا درنمیاد